Govorno Jezički poremećaji

Dislalija je artikulacioni poremećaj koji se ispoljava kroz nepravilnost ili nemogućnost izgovora pojedinih glasova. Postoji više tipova dislalije...

Razvojna disfazija je razvojni jezički poremećaj odnosno poremećaj dubinskih jezičkih struktura, kojeg karakterišu smetnje u formiranju glasova, zahvatajući semantiku, rečnik, sintaksu, morfologiju i smanjenu sposobnost razumevanja govorne poruke...

Disleksija je problem savladavanja tehnike čitanja uprkos normalnoj intelegenciji, dobrom vidu, adekvatnoj sistemskoj obuci i ostalim povoljnim edukativnim, psihološkim i socijalnim faktorima. Iako dete dobro čuje i vidi, postoje smetnje u moždanim centrima, pa ono ne razume i ne pamti šta mu se kaže...

Disgrafija je nesavladana veština pisanja uprkos adekvatnom obučavanju, očuvanom vidu i sluhu. Deca sa disgrafijom često čine određene greške koje se stalno ponavljaju. Greške mogu da se javljaju na nivou slova i sloga, na nivou reči i na nivou rečenice. Određene greške ne nastaju bez razloga. Svaki tip greške ukazuje da je kod deteta nedovoljno formirana određena veština...

Mucanje je poremećaj fluentnosti govora usled spastičnih blokada govornih organa, nehotičnih prekida govornog toka, opstrukcije govornog disanja i fonacije, ponavljanja i produžavanja glasova...

Oralna praksija podrazumeva složene naučene motorne pokrete u kojima učestvuju mišići jezika, usana i lica. Oralna apraksija je nemogućnost izvođenja oralnih motornih pokreta na verbalni nalog, iako je očuvana funkcija spontanog izvođenja pokreta...

Organi koji neposredno učestvuju u proizvođenju glasa su pluća, grkljan, ždrelo, usna duplja i nos, a kao rezultat dobijamo glas određene jačine, visine i boje. Neadekvatna funkcija ovih organa, kao i izmenjene osobine glasa onemogućavaju osobu da bude uspešna u opštenju sa okolinom.

Autizam je pervazivni razvojni poremećaj koji se karakteriše oštećenjem socijalnih interakcija i komunikacije, jezika, govora i mašte, senzornih odgovora, prisustvom ponavljajućih stereotipnih radnji i oskudnim repertoarom interesovanja i aktivnosti...

Poremećaj pažnje sa hiperaktivnošću (ADHD) i poremećaj pažnje (ADD) odnose se na niz problema u ponašanju deteta povezanih s lošom pažnjom. To može uključivati impulsivnost, nemir i hiperaktivnost, kao i nemarnost, a često i ograničava decu u učenju i druženju. ADHD se ponekad naziva i hiperkinetički sindrom.

Kod Aspergerovog sindroma govor se razvija na vreme, ali je stereotipan sa neobičnim sadržajima. Ono što je karakteristično jeste da oni mogu da budu, a najčešće i jesu, nadprosečno inteligentni, ali generalno nespretni u procesu socijalizacije.